In dit artikel neem ik je mee naar etappe 17 van de Camino Francés. Deze dag liep ik van Frómista naar Calzadilla de la Cueza. Omdat ik alles beschrijf vanuit mijn eigen ervaring kan het zo zijn dat de etappe niet helemaal overeenkomt met wat er in de boekjes staat. Soms eindigde ik namelijk op een ander punt, omdat ik wat meer of juist wat minder kilometers wilde maken. Lees je mee?
Etappe 17 Camino Francés in het kort:
- Start- en eindpunt: Frómista – Calzadilla de la Cueza.
- Aantal kilometers: ongeveer 36.
- Albergue: Albergue Camino Real in Calzadilla de la Cueza.
- Aantal blaren: 1 nieuwe op mijn hiel.
DIT GA JE LEZEN:
– Op tijd vertrekken. Of toch niet?
– Alleen op pad.
– Leuke ontmoeting: een nieuwe Italiaan.
– Carrión de los Condes.
– Eindelijk in Calzadilla de la Cueza.
Op tijd vertrekken. Of toch niet?
Om 6 uur ben ik helemaal klaar om te vertrekken. Althans, dat denk ik, want als ik de deur van de gezamenlijke ruimte open wil doen om mijn wandelstokken te pakken, gaat hij niet open. Op de deur hangt een briefje waarop staat: “breakfast 07:00“. Shit, dan moet ik dus nog een uur wachten. Maarja, het is wel mijn eigen schuld want ik ben zelf vergeten ze in de bak in de hal te stoppen. Gelukkig komt de hospitalero rond 10 voor half 7 al binnen lopen en opent de deur voor me. Super fijn, want zo kan ik toch nog op tijd vertrekken.
Alleen op pad.
Vandaag staat er een wandeltocht van 19 km op de planning, maar eigenlijk vind ik dat te kort. Het eerst volgende dorpje waar ik daarna zou kunnen verblijven ligt op nog eens 17 km wandelen en dat is eigenlijk weer te veel. Maar goed, dat zien we later wel. Het eerste stuk van vandaag loop ik alleen en ik vind het helemaal prima. Mijn eerste stop maak ik in Población de Campos. Hier bestel ik een koffie met melk en een stuk cake. Als ik dit op heb, ga ik weer verder.
Leuke ontmoeting: een nieuwe Italiaan.
Al snel kom ik een man tegen die vannacht bij mij op de kamer lag. We hebben toen niet veel tegen elkaar gezegd, maar raken nu wel aan de praat en lopen samen verder. De man is Italiaans en ergens in de 60. De volgende stop maken we samen in Revenga de Campos. Op het moment dat ik mijn koffie wil afrekenen, blijkt de Italiaan dat al voor mij te hebben gedaan. Super lief. In het barretje zit ook een vrouw die ik herken, maar ik weet niet meer zo goed van wanneer. Na even nadenken, weet ik het weer. Het is de vrouw waar ik het laatste stukje tot Logroño, mee heb gelopen (toen ik zo mijn in mijn teen had). Ze zegt dat ik er nu als een compleet ander mens uit zie, veel blijer. En dat klopt. Ik heb geen pijn meer en het gaat goed met me.
Lees ook: Paklijst Camino Francés: dit zit er in mijn tas!
We leven onze droom.
De Italiaan en ik staan weer op om verder te gaan en dan ziet de Italiaan ineens een bekende. Het is een Argentijn, dat hoor je duidelijk aan zijn accent. We wandelen met z’n drieën verder en hebben het over van alles en nog wat. De Camino was voor ons alle 3 een droom en nu lopen we hier gewoon. Hoe tof is dat? Wanneer de Italiaan en ik in het volgende dorpje weer een stop willen maken, gaat de Argentijn verder. Hij houdt niet van stoppen. We zien een terrasje, lopen er naartoe, maar helaas is de bar gesloten. Gelukkig hebben we zelf wat eten en drinken in onze backpack dus eten dat op het terrasje op.
Carrión de los Condes.
Wanneer we na 19 km aankomen in Carrión de los Condes gaat de Italiaan op zoek naar een slaapplekje. Ik beslis om toch door te lopen. Ik vind 19 km net te weinig en heb nog wel wat energie. We geven elkaar een hand en wensen elkaar nog “Buen Camino“. Voordat ik het dorpje verlaat, ga ik eerst nog even naar een barretje om iets te eten en drinken. Er zit iemand aan een tafeltje die ik herken van één van de eerste dagen. We maken even een praatje en hij vertelt dat hij last heeft van zijn scheenbeen. Hij pakt vandaag de bus en gaat vanaf een andere plek weer verder wandelen. Ik eet snel mijn koude cola en tortilla met chorizo op en ga weer op pad. Ik heb namelijk nog aardig wat kilometers voor de boeg en het is warm.
Saai & warm.
Het stuk van Carrión de los Condes tot Calzadilla de la Cueza vind ik maar saai. Ik loop kilometers lang en er is verder niks of niemand te bekennen. Tot ik opeens in de verte iets zie staan. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een foodtruck is. Ik stop even om een verse jus d’orange te drinken en ga daarna meteen weer verder.
Eindelijk in Calzadilla de la Cueza.
Wanneer het dorpje opeens Calzadilla de la Cueza te voorschijn komt, ben ik blij en opgelucht. Eindelijk ben ik er. Ik check in in Albergue Camino Real. Hier betaal ik €10,00 voor een bed en het ontbijt morgenochtend is donativo. Nadat ik gedoucht heb, doe ik een wasje en verder doe ik niet veel meer, want ik ben kapot. Misschien was 36 km toch iets te veel van het goede?
TIPS VOOR HET PLANNEN VAN JOUW CAMINO:
Meer lezen over de Camino? Lees dan ook:
Niks missen? Volg Nieuwe plekken Ontdekken op Instagram & Facebook!
